ครั้งที่ ๑
วันนี้ในรายวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อการของดร.มนัสบอกให้ข้าพเจ้านั่งสมาธิ ข้าพเจ้าก็คิดว่ามันไม่เห็นอยู่ในวิชาภาษาไทยเลย และแปลกตรงที่ว่านั่งตามสบาย ทำให้ตัวเองสบายที่สุด แต่ข้าพเจ้าก็นั่งสบายเกินไปจึงนั่งหลับ
ครั้งที่ ๒
ข้าพเจ้าได้ลองนั่งสมาธิเป็นครั้งที่สอง ข้าพเจ้าก็นั่งไปแล้วมันไม่เกิดผล ดร.มนัสก็พูดไปข้าพเจ้าก็ยังไม่เห็นดวงใส เหมือนกับตอนนั้นความคิดของข้าพเจ้าไม่ได้คิดถึงเรื่องที่ ดร.มนัส พูดเลยไม่เห็นดวงใส ดร.มนัส บอกให้ยกมือข้าพเจ้าก็ไม่ยกมือเพราะว่าตัวของข้าพเจ้าไม่เห็นอย่างที่ดร.มนัส พูดถึงเลยจริงๆ
ครั้งที่ ๓
ข้าพเจ้าลองนั่งดู เห็นว่าเพื่อนๆบอกว่านั่งแล้วมีสมาธิ ดร.มนัสได้บอกว่าให้นึกถึงดวงใส เช่น ลูกสนุ๊กเกอร์ ข้าพเจ้าเลยปฏิบัติตามที่ ดร.มนัสบอก นึกดวงใสเข้าจมูกซ้ายเลื่อนลงมากลางหน้าอก ดร.มนัสก็ให้นึกแล้วก็บอกว่าให้ท่องนิ่งในนิ่งหยุดในหยุดใสในใส ดร.มนัสก็ถามว่ามีใครเห็นดวงใสแล้วให้ยกมือขึ้น ข้าพเจ้าก็ยังไม่เห็น
ครั้งที่ ๔
ข้าพเจ้าได้นั่งสมาธิที่ ดร.มนัสให้นั่งเป็นครั้งที่สี่ ข้าพเจ้าก็ยังนึกถึงดวงใสที่ ดร.มนัสบอกไม่ได้เพราะเมื่อคืนนั่งทำบทความดึกมาก จึงง่วงมาก ข้าพเจ้าลองนึก ตั้งใจทำแค่ไหน ก็นึกไม่ได้ไม่เห็นซะที ข้าพเจ้าเลยเริ่มจะอารมณ์เสียลองนั่งหลายทีแล้วทำไมไม่เห็นสักที ข้าพเจ้าหงุดหงิดตัวเอง ข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าหลับดีกว่า ให้นึกยังไงก็ไม่เห็น ข้าพเจ้าจึงหลับไปเลย
ครั้งที่ ๕
ข้าพเจ้าได้นั่งเป็นครั้งที่ห้า ข้าพเจ้าไม่ได้ตั้งใจอย่างที่เคยปฏิบัติ นั่งไปเรื่อยๆ ค่อยๆคิดตาม ข้าพเจ้าได้เจอในสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่เคยจะได้เจอ ข้าพเจ้าได้พบเจอในสิ่งที่ ดร.มนัสพูด ข้าพเจ้าเห็นดวงใสๆตั้งแต่ครั้งแรก ข้าพเจ้าดีใจมาก ดร.มนัสให้เข้ารูจมูกซ้าย แล้วเลื่อนลงตรงกลางอก ดร.มนัสให้นึกตามที่พูดคือ หยุดในหยุด นิ่งในนิ่ง ใสในใส แล้ว ดร.มนัส บอกว่าใครเห็นดวงใสแล้วให้ยกมือ ข้าพเจ้าจึงยกมือขึ้น
ครั้งที่ ๖
หลังจากที่ข้าพเจ้าได้เห็นที่ ดร.มนัสพูดแล้ว ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจมากๆ ข้าพเจ้ารู้สึกถึงใจของข้าพเจ้านิ่งขึ้นมาก เริ่มสงบมากขึ้น ข้าพเจ้าเริ่มเห็นในสิ่งที่ ดร.มนัสพูดถึงแล้ว ข้าพเจ้าได้นึกถึงดวงใสนั้นแล้ว เริ่มทำสมาธิได้แล้ว จิตใจไม่ไปคิดถึงสิ่งอื่น ข้าพเจ้าได้ทำที่ ดร.มนัสบอกว่าใครเห็นดวงใสแล้วให้ยกมือ ข้าพเจ้าได้ยกมือขึ้นว่า ข้าพเจ้าได้เห็นแล้ว
ครั้งที่ ๗
ข้าพเจ้าได้นั่งสมาธิเป็นครั้งที่เจ็ดแล้ว ข้าพเจ้าก็ยังยกมืออย่างที่ ดร.มนัส ถามเพราะว่าตัวของข้าพเจ้าได้เจอแล้ว ครั้งนี้ ดร.มนัส ได้ให้นั่งนานขึ้น ให้นึกนานขึ้น ข้าพเจ้าก็ยังเห็นเหมือนเดิม ดร.มนัส เริ่มพูดเร็วขึ้นบางคนเห็นบางก็ไม่เห็นแต่ตัวของข้าพเจ้าเองได้เห็นและคิดว่ามันมีจริง ข้าพเจ้าไม่ได้คิดไปเอง เพื่อนของข้าพเจ้าบอกข้าพเจ้าว่าไม่เห็น อยากจะเห็นบ้าง ข้าพเจ้าบอกว่าอย่านึกมากจนเกินไปมันจะไม่เห็น
ครั้งที่ ๘
วันนี้ได้นั่งสมาธินาน ประมาณ๔๐นาทีได้ ข้าพเจ้าได้นึกเสียดาย ว่าทำไม ดร.มนัส ได้สอนเร็วจัง ข้าพเจ้าอยากเห็นได้มากกว่านี้ นั่งไปนั่งมา ข้าพเจ้านึกเสียว่ามันสนุก จากที่คนที่ไม่เคยชอบนั่งสมาธิ ทำให้เป็นคนชอบไปเลยโดยที่ไม่ได้มีใครมาบังคับความรู้สึกของตัวข้าพเจ้าอยากจะรู้ได้มากกว่านี้ มันจะไม่จบเพียงเท่านี้แน่ รู้ว่านั่งไปแล้วมันทำให้จิตใจของเราสงบขึ้น จากที่เครียดๆมาก ลองมานั่งสมาธิดูมันช่วยให้คลายเครียดได้จริงๆนะ
สรุป
การนั่งสมาธิทำให้ข้าพเจ้ามีสมาธิมากขึ้น แต่การที่จะได้เห็นดวงใสนั้น อาจจะมองไม่เห็นโดยคนทุกคนได้ เพราะการที่จะมองเห็นถึงดวงใส ต้องใช้จิตที่นิ่งเป็นอย่างมาก ฉะนั้นถึงจะเห็นดวงใสหรือไม่ การนั่งสมาธิก็เป็นประโยชน์ของผู้ที่ได้ปฏิบัติอย่างแน่นอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น